zilver's witte voetjes lieten takjes kraken. ze keek hier haar ogen uit, want ze was hier nieuw. je kon al wat geur ruiken maar er waren niet echt veel geuren hier. voor zilver was er een raar geluid dat ze niet zo goed kon plaatsen. een ruisend geluid. zilver is nog al nieuwschierig en ging op het geluid af. ze moest om een paar bomen heen maar kwam bij een waterval. wat is het hier mooi. dacht zilver. ze was best vies geworden van haar reis en prong met een aanloopje van de rots af. het was heerlijk water. je kon van ver haar grappige lach horen. ze dacht weer even aan haar verleden. die was niet zo leuk. zilver leefde in een gebied waar maar één troep was, en twee daar van ware witte tijgers. toen het paartijd was en bijna alle vrouwtjes hun nest kregen, kreeg de moeder van zilver ook welpjes. maar het was er maar één en dat was zilver. het was hun eerste welp dus ze waren er ook erg trots op. de andere tijgers waren erg aardig en vonden een witte tijger niet raar. hun hadden ook nestjes gekregen. de welpen van meerdere nesten moesten zilver altijd hebben omdat zij anders is, omdat zij een andere kleur heeft. zilver durfde het niet tegen haar ouders te zeggen. maar op een keer kwam de vader van een van de andere welpjes er achter en was heel boos op de groep met welpjes. het pesten hield op maar ze gingen nooit met zilver om. toen ze oud genoeg was, ging ze weg. ze heeft twee jaar lang gereist en nu is ze hier terecht gekomen. zilver besluit ook om hier te blijven.
Index 