Killing Silence

Met grote ruime stappen liep Shetan door het dode bos het eerste gebied sinds hij hier in TF was, de plek was anders maar het beviel hem wel. Het was stil rustig, nog geen één andere tijger had zich in gebied durven te voegen. Zijn enorme poten lieten een afdruk achter op de zachte modderige grond. Zijn helder oranje kleurige ogen vlogen langs de bomen opzoek naar een prooi al dagen had hij niks gegeten, en het feit dat hij met een lege maag moest rondlopen deed hem irriteren. Zijn ogen bleven hangen bij een grote boom waar al meerdere tijgers een merk hadden achtergelaten. Hij liep op de boom af en zette zijn nagels in de schors, en zette zijn gewicht erop en trok een diep litteken in de boom. Hij lande weer op zijn voorpoten, even nog keek hij naar zijn merk en liep daarna haast geruisloos verder. Zijn blik viel op iets dat bewoog links van hem, zijn ogen waren op zijn doelwit gericht. Een groot mannetjes hert stond te grazen tussen de bomen, zijn ogen bleven naar het dier kijken. Zijn geur stond de andere kant op dus hij kon haast onmerkbaar langzaam dichterbij komen. Zijn kop was laag in zijn nek gedrukt zijn oren plat naarachter, zijn staart iets omhoog voor zijn evenwicht. Langzaam tijgerde hij dichterbij, af en toe keek het hert op toen stopte hij snel. Toen hij dichtbij genoeg was duwde hij zichzelf omhoog en schoot hij op het hert af, het dier schrok en deed een poging om te vluchten maar Shetan was te snel en sprong op het hert. Hij boorde zijn nagels in de vacht en duwde met zijn gewicht het dier iets naaronder zodat hij makkelijker bij de hals kon komen. Hij kon de angst voelen die het dier had, hij kon het hart horen kloppen die als een wilde tekeerging. Een ligte grijns tekende op zijn gezicht hij genoot van de angst die dieren hadden als hij op ze jaagde. Bijna viel het hert om door zijn gewicht hij had nu de dunne breekbare hals tussen zijn enorme messen van een tanden, hij hoefte amper moeite toen om in de slagader te bijten. Hij voelde het bloed uit de hals lopen, langs zijn hoekige tanden uit zijn mond. Hij spande zijn spieren nog iets aan en duwde het dier naar de grond toen, met een dreun kwam het hert op de grond terecht. Het spartelde nog iets tegen wat weinig zin had, en al snel wat het dood door het hoeveelheid bloed verlies. Het hert slaakte zijn laatste zucht toen Shetan zijn nagels in de buik zetten en gulzig de vacht eruit begon te trekken. Af en toe slikte hij was vlees en bloed door dat zich mengde met de vacht, de vacht zelf spuugde hij door vervolgens aan de ingewanden te beginnen. Een geluid achter hem deed hem opkijken van zijn maal, hij slaakte een schrille korte dreigende brul. Hij ging voor zijn prooi staan om het te verdedigen tegen andere tijgers die ook honger hadden en het bloed hadden geroken. Zijn haren stonden iets overeind toen een oranje kleurige tijger de bosjes uit kwam, zijn blik was bijna dreigend. Maar toen hij de geur van een leider rook, werd zijn houding minder dominant. Hij wist van de troep die hier was in TF, hijzelf had er al een tijdje over nagedacht om er ook in te kunnen komen. Nouja, een poging wagen was geen probleem toch? Zijn ogen volgde iedere soepele beweging van de tijger voor hem. Hij knikte enkel uit respect voor de hogere rang, hij wist dat de tijger hem niet de les kon leren alleen hijzelf enkel in een troep zat kon deze tijger hem de les leren. Geduldig wachte hij een reactie van de tijger voor hem.

[Only Aza&Me]

Hij lag heerlijk in een boom te rusten tot een geluid hem deedt opkijken. De geur van een andere tijger drong zijn neusgaten binnen. Azar beschouwde dit gebied als zijn territorium en dat van zijn troep. Wie niet in zijn troep zat zou hij weg jagen. Met tegenzin sprong hij soepel uit zijn boom. Eenmaal op de grond rekte hij zich eens goed uit en begon toen aan de achtervolging. Het was niet moeilijk de ander te volgen. Als hij zijn geur was kwijtgeraakt had hij altijd nog het spoor kunnen volgen wat de poten van de tijger in de grond hadden achter gelaten. De grote gespierde tijger volgde dat spoor op zijn gemak tot hij ook een andere geur rook, van bloed. Zijn neus bracht in hij de lucht en hij snoof waarna hij zacht gromde. Toch versnelde hij niet. De ander had waarschijnlijk alleen een prooi gedoodt. Azar kwam steeds dichterbij en sloop door het struikgewas. Vanuit hier had hij mooi zicht op de ander. Azar keek toe hoe de ander het hert doodde en aan zijn maal begon. Jammer genoeg had hij net van een eland gegeten dus honger had hij niet meer. De tijger brulde een keer schril en dreigend maar daar schrok je Azar niet mee af. Rustig kwam hij het bosje uit gewandeld en keek de jongere tijger strak aan. Zijn felle amberkleurige ogen hielden de ogen van de ander gevangen. Elke beweging die hij maakte volgde Azar met zijn ogen. De dreigende houding van de ander verslapte toen hij hem naderde. Machtig, als een echte koning liep hij naar voren en bleef vlak voor de tijger staan zonder ook maar één blik op het karkas van het hert werpen ging hij voor hem zitten staarde hem aan. Het knikje van de tijger viel hem goed. Onderzoekend keek hij hem aan grauwde toen een keer zacht en opende zijn mond. "Goedendag" zei hij koeltjes. Rustig had zijn stem geklonken. Deze jongeling had wel wat. En Azar was overal en altijd op zoek naar potentionele leden voor zijn troep. Die alleen uit de allersterksten en de allerslimsten zou bestaan.

Shetan zijn ogen stonden nu geheel neutraal, zijn ogen volgde nog steeds iedere beweging ook om hem heen voor het geval dat. ''Goedendag'' Reageerde hij op de reactie van de tijger voor hem ''Shetan is de naam'' Sprak hij zorgvuldig, zijn woorden waren kil en ijskoud een goedzakje zou hier de rillingen van krijgen. Maar aan goedzakjes zou hij zijn naam nooit zeggen. Zijn zwarte oren stonden iets naarvoren zodat hij enkele nodige geluiden kon oppikken, even keek hij naar het karkas, waar de tijger geen aandacht aan schengte. De vraag brande op zijn tong, de vraag van zijn troep. Hij was niet bang hen te stellen ofzo, maar hij hield er niet van om dringerig over te komen. Shetan wist dat dit het gebied van de Night Warriors was, daarom was hij hier ook. Zijn doel was om ooit zelf een troep te gaan beginnen, maar dan zou hij het wel goed doen. En getraint worden door een machtige sterke tijger stond daar ook onder, hij moest sterk zijn en oud genoeg om ooit een eigen troep te kunnen beginnen. Zijn ouders hadden er vroeger een, maar zijn ouders waren zwak en daarom zijn ze vermoord. Zijn ouders hadden hem niet geacepteerd hoe die was, en Shetan had alleen maar met grote grijns toe kunnen kijken hoe zijn ouders werden afgeslacht. Nadat is hij opgevoed door de meest beruchte tijger van zijn gebied. Hij heeft leren vechten en zou sterker worden maar er kon altijd meer gedaan worden. De tijger voor hem leek veel op zijn stiefvader, maar Mulaugh zou nooit een eigen troep beginnen. Hij wist hoe hij was, maar ook Murlaugh werd ouder in ging dood, en zo doende was Shetan hier beland in TF. Hij moest nog erg wennen aan de nieuwe geuren andere tijgers, maar hij wist dat hier ook tijgers waren die net als hem waren moordlustig en slecht. En daarom wist hij dat hij hier zijn weg zou gaan vinden, ennu hij deze tijger al had ontmoet. En voor dit gebied de meest beruchte tijger van TF. Hij had andere over hem horen praten, en Shetan wou die kans nemen hem zelf te zien. Voor hem was het niet speciaals gewoon een tijger zoals alle andere, maar toch had hij respect door het belijd dat hij een hogere rang heeft en dus staat hij lager. Hij stond niet onderdanig maar ook niet dominant in zijn schoenen tegenover de tijger. Opnieuw wachtend op een reactie terug, en later zou hij zijn vraag stellen.

De andere tijger stelde zich voor en hij knikte traag. "Wel, wel Shetan. Aangenaam dan maar." zei hij kil. Zijn doodse blik gleed over de tijger voor hem. "Azar is de naam." zei hij tenslotte. Aandachtig keek hij naar het lichaam van de tijger en hoorde zijn manier van spreken. Wat hem allemaal wel beviel. En hij toonde respect. Ondanks dat hij niet eens tot zijn troep behoorde. En zo had Azar ze het liefst. Dat waren vaak de besten ook nog. Respect tonen oké, maar hij hoefde niet van die onderdanige, afgerichte katjes te hebben die het altijd met hem eens waren en voor hem op hun knieën gingen. Niet alleen bij het horen van zijn naam. Hoewel het de goedzakjes wel angst in zou boezemen. De tijger met de naam Shetan beviel hem wel. Dus was hij niet meer dan logisch dat Azar zich voorstelde. Hij zag wel dat de jongere tijger een vraag op het puntje van zijn tong had liggen. Bang voor vragen was hij niet. Zolang het maar niet persoonlijk werd. Dan zou hij gewoon weglopen en was het gedaan. Helaas waren er nog geen tijgers die zich voor zijn troep gemeld hadden. Wat was er toch? Waren ze niet slecht genoeg ofzo? Hij rolde eenmaal met zijn ogen en hoopte dat deze jongeling het lef zou hebben de vraag te stellen. Anders was het niet meer zo interessant voor de leider van the Night Warriors. Azar kneep zijn ogen tot spleetjes terwijl hij rustig naar Shetan keek. "Wil je me iets vragen ofzo?" kwam er na een tijdje toch ijskoud uit. Tja, daar zou hij nog aan moeten werken. Aan zijn geduld. Want dat had hij niet op alle momenten. Waarom zou deze tijger anders het territorium van de Night Warriors binnengaan? Met zijn tong likte hij langs zijn tanden en ontblootte ze even waarna hij geeuwde en Shetan daarna weer doods aan keek.

Azar herhaalde hij inzich zelf, de perfecte naam voor een warrior leider vond hij. Hij reageerde een beetje ingehouden op de vraag van Aza ''Jij bent toch de koning van de Warriors?'' Hij wist het antwoord al, tuurlijk was hij de koning van de Warriors, maar anders klopte zijn vraag niet. ''Mijn vraag?'' Hij stopte geen enkele twijweling was in zijn kille blik af te lezen ''Of er een mogelijkheid is om bij de Warrios te kunnen komen?'' Het was een poging, ook Aza wist dat hij nog jong was. Maar Shetan wist dat hij het kon, hij was een Warrior hij stond sterk in zijn schoenen en was niets of niemand bang. Hij was niet groot maar wel breed voor zijn nog jonge leeftijd, maar hij hoopte dat Aza dat inzag. Want de drang om erbij te horen was groot, desnoods wou hij een test doen laten zien wat hij kon. Het was geen bevel, maar hij wou het. Zijn gedachte nam hij weer wat onder controle nog steeds kijkend in de ogen van Azar. Hij spande zijn spieren iets aan waardoor hij wat groter werd, nog steeds niet zo groot als Aza nog lang niet. Aza was enorm net zo groot als Murlaugh altijd was geweest. In de tijd dat Shetan hier naartoe was gekomen was hij magerder geworden vandaar dat hij een hert had gevangen. En nog steeds schreeuwde zijn maag om voedsel, maar hij wist zich in te houden. Hij wist van beheersing, daar was hij goed in. Shetan had zijn woord gedaan, zijn vraag die had moeten wachten had hij gesteld nu kon hij alleen nog wachten op een reactie. Shetan was niet bang voor een nee, hij wist ermee om te gaan maar het zou anders worden. Dan zou hij moeten wachten om sterkerder te worden, hij hoopte ook dat Aza hem zou gaan trainen tot een echte Warrior zodat hij die naam kon verdienen als het ware.

[Hond uitlaten, vandaar weinig post^^Sorry]

Azar hoorde de ingehouden woorden van Shetan. "Dat klopt" zei hij kort terwijl weer verder luisterde. Geen enkele twijfel of onzekerheid klonk in de stem van de tijger. Azar knikte lichtjes en liet zijn blik weer over de misschien wat kleine maar wel brede tijger gaan. De manier waarop hij sprak en hoe hij het hert had gedoodt waren Azar goed gevallen, net zoals zijn houding. Of deze tijger nog een test nodig had? Dat niet. Maar hij wilde wel zijn sterke en zwakke punten weten en de reden waarom hijzelf denkt een Night Warrior te kunnen zijn. Azar stond op en liep een rondje om hem heen, heel rustig liep hij terwijl hij na dacht. "Wel Shetan, die mogelijkheid is er. Hoewel ik eerst van jou wil weten waarom jij denkt een Night Warrior te kunnen zijn. Wat zijn je sterke en wat zijn je zwakke punten?" sprak hij op een kalme toon waarna hij weer voor hem ging staan. Het zou het eerste lid gaan worden dus wilde hij vanaf het begin af aan strakke regels invoeren en duidelijke richtlijnen binnen de troep. Dat hield ook in dat hij de sterke en zwakke plekken van de troep moest weten om zo het best te kunnen functioneren. Zodat iedereen een geschikte taak en rang had in de troep. Twee ijskoude ogen keken naar de tijger voor hem terwijl hij op diens antwoord wachtte.

Shetan knikte als een soort van korte opluchting dat hij de juiste voor zich had. Als dat niet het geval was geweest was hij gewoon simpelweg weggelopen. Shetan zijn oranjekleurige ogen keken naar Aza. Hij luisterde naar de korte duidelijke woorden, Shetan knikte ''Laat ik beginnen met de reden waarom ik bij de Night Warriors wil-'' Hij keek even naar de grond en toen weer omhoog voor wat aandacht ''Ikzelf heb vroeger ook in een troep gezeten vol met goedzakken'' Hij walgde bij dat woord, ''Mijn ouders waren goed, en ze beschouden niet dat ik anders was. Ze wouden met vermoorden en ik had dat opgepikt'' Hij stelde even een korte pauze voorzich zelf in ''Ik had geen beheersing en vermoorde mijn ouders, de rest van de troep liet het daar niet bij zitten en kwam achter mij aan, uiteindelijk hebben ze het opgegeven toen ik Murlaugh tegen ben gekomen, samen met hem heb ik de kijk op de wereld vergroot ik heb dingen van hem geleerd ben getraint. Hij is later overleden en zo ben hier terecht gekomen met de verhalen over jou'' Hij keek een dieper in de ogen van Aza ''Iedereen weet wat je bent, wat je kan. En mijn doel is daar een part van de woorden!'' Zijn woorden waren zeker en hij bracht ze met kracht uit. ''Mijn slechte kanten zijn dat ik weinig zelfbeheersing heb en dat ik snel mijn weg kwijtraak in woede en dat ik nog erg jong ben'' Hij sloeg even geiriteerd met zijn staart op de grond ''Mijn goede kanten daarintegen zijn dat ik trainingen heb gehad van een meester. Ik kan meer dingen dan de meeste van mijn leeftijd'' Shetan was niet bang om zeker van zichzelf te praten. Hij schepte niet graag op, maar hij vertelde de waarheid zoals hij dat wist uit te brengen. Als Aza er wat over had inte brengen moest ie dat doen.

Met een grijns keek hij naar de jongere tijger voor hem en knikte traag. Aandachtig luisterde de grote tijger naar de woorden van Shetan. Murlaugh. Zou het dan toch werkelijk zo zijn? De naam was bekend voor Azar. Heel bekend zelfs. Bekender dan hij eigenlijk zou willen. De band die hij met die tijger had gehad was niet zomaar iets geweest. Vanaf de eerste dag van zijn leven kende hij Murlaugh al. Azar schudde met zijn hoofd en gooide die gedachtes van zich af. Deze jongeling voor hem bezat zo te horen kwaliteiten die goed te gebruiken waren bij de Night Warriors. Azar keek de jongere tijger strak aan. Zijn besluit was gemaakt. Hier voor hem stond een geschikte lid voor zijn troep. "Mijn besluit is gemaakt Shetan. Je spreekt met woorden waar een tijger ouder dan jou met open mond van zou staan te kijken. Je kwaliteiten zijn goed te gebruiken in de troep. Al helemaal als je al getraind bent door Murlaugh. Ik kende hem.. erg goed." zei hij kalm terwijl hij de tijger voor hem nog altijd aan keek. "Welkom bij de Night Warriors" zei hij tenslotte en keek hem nog één keer aan waarna hij zich al om wilde draaien.