New Girl in Town

'Rawr.' Een luide brul galmde door het gebied. Chica vertraagde haar passen en stapte vervolgens ontspannend het water in van het prachtige, gouden meer. Haar spiegelbeeld in het water verrimpelde door haar bewegingen. Ze greep met haar poten even naar enkele vissen en eens ze er één had, hield ze die boven water om die dan meteen weer hard weg te gooien. Ze grijnsde even. En na een heerlijk bad, klom ze het water weer uit om op een leuke rots te gaan liggen. De zon scheen heerlijk op haar vacht en al snel begon ze te drogen. Handig likte ze met haar tong haar vacht af en keek rond of ze enig leven hier kon ontdekken. Een geur die ze niet kende, drong haar neusgaten binnen. Ze sprong van de rots en keek rond. Zachtjes gromde ze even. Ze had wat gehoord. 'Kom te voorschijn', brulde ze even luid.

bjorn rende speels door de omgeving. hij zat achter wat bloemen aan en sloeg ze af en toe weg. Hij sprong over smalle stronken heen en ging soms door een smal riviertje van water. Hij hoorde een tijger iets zeggen maar voor hij het wist botste hij al tegen iets aan. hij keek op en keek naar een tijgerin. Ze leek hem niet zo aardig en ging moedig voor haar staan 'sorry, niet m'n bedoeling'zei hij wat droogjes, maar zijn kraal oogjes had hij wel al opgezet. hij liep langs de tijgerin het water in. hij gronk er wat van en begon er in te zwemmen. af en toe doom hij achter een vis aan en éénmaal kwam hij er met een in zijn bek naar boven. het beest spartelde maar gaf zich al snel over. Hij liep naar de overkant en klom op een rots. Hij begon het beesje op te peuzelen. Hij wist niet wat hij anders zou moeten eten.

Toen er iets tegen haar aanbotste, wilde ze eerst geïrriteerd reageren, maar toen ze zag dat het een kleintje was, glimlachte ze even bemoedigend. 'Geeft niet', zei ze toen hij moedig voor haar bleef staan en durfde te spreken. Kleintjes spraken normaal niet tegen haar, alsof ze bang waren. Nou, dat mochten ze eigenlijk best wel zijn. Chica had regelmatig een rothumeur en dan wilde je natuurlijk niet in haar buurt komen. Nu was ze echter goed gezind. Ze volgde hem met haar blik en zag hoe hij handig een vis vind en het even later begon op te eten. Ze walgde van vissen als voedsel, dus keek ze hem even scheef aan. 'Vind je dat wel lekker? Ik weet anders veel lekkerder eten', zei ze gemeend lief.

Safira liep naar het meer ze wilde graag weer eens een keertje zwemmen. Ze had van haar oom gehoord dat haar ouders vermoord waren en haar tante ook. Ze had ook een broertje genaamd Bjorn. Safira vond het nu haar plicht om haar broertje op te vangen. Toen ze bij het meertje kwam zag ze een tijgerin en een kleine welp. Ze liep dichterbij en zag dat het Bjorn was. "Bjorn?" vroeg ze voorzichtig terwijl ze dichterbij liep. Ze liep even het water in en keek naar de welp.

Het kleintje peuzelde nog van de vis terwijl de tijgerin iets aan hem vroeg 'Ik ben niets anders gewend' Zei hij rustig tegen haar. De vis was bijna op en ook het laatste beetje at hij op. Hij slingerde de graat in het water en nestelde zich wat beter op de warme rots. Hij keek op van zijn naam. wie wist die nou, Hij had hem aan niemadn vertelt. Niemuwschierig keek hij op naar de tweede leeuwin. Hij herkende haar vaag maar wist het niet precies'en wie mag jij dan wel zijn? hoe weet je me naam eigenlijk?' Zei hij eigenwijs. Zijn koppie stond scheef en zijn oogjes had hij tot spleetjes geknepen. De warmte van de rotsen gaven hem een vertrouwdt gevoel dus daar bleef hij lekker lui op liggen. Hij had zichzelf helemaal uit gestrakt en lag als het waren te zonnen.

Safira keek naar haar broertje en wat leek hij op hun vader. Hij keek verbaast naar haar en vroeg wie zij was en hoe ze zijn naam kende. "Nou dat is heel makkelijk hoor Bjorn. Ik ben namelijk Safira je zus." Ze liep naar hem toe en deed verder niets ze keek alleen maar en zei ook niet meer tegen hem. Ze wachten zijn reactie af.

Bjorn keek raar naar de leeuwin die zich zijn zus noemde 'safira?, nee he?' Zei hij zuchtend. Hij dacht net eens van haar af te zijn en nu staat ze recht voor z'n neus. daar had hij nou echt geen zin in!. Ze liep naar hem toe en hij zuchte nogmaals. Hij stond op en sprong naar een hogere rots en nu nogmaals hoger. Hier kon safira niet bij, dit stukje was te smal voor beiden, of safira alleen al. 'Laat me alsjeblieft met rust! safira!'zei hij wat geirriteerd. in de tijd dat hij alleen was had hij geleerd zelf zijn boontjes te doppen dus hoefde hij niet meer onder de duim gehouden te worden door zijn zus die zelf amper volwassen was.

Safira keek haar broertje aan toen hij nee he zuchtend zei. Blijkbaar was hij niet blij om haar te zien. Hij bleef zuchten en stond op en sprong hoger. Safira keek haar broertje raar aan. "Bjorn doe eens normaal en niet zo kinderachtig." zei ze op een strenge toon. Hij moest eens normaal doen en niet zo grote bek tegen haar hebben. Ze was altijd nog ouder dan hem dus hij moest respect voor haar hebben. Ze sprong een rots hoger maar had door dat ze niet veel verder kon naar hem. Ze raakte geirriteerd door hem.

Bjorn keek geirriteerd naar beneden naar zijn zus. wat moest ze van hem?! 'ten eerste ik doe normaal, ten tweede ik doe niet kinderachtig, en ten derde kan je alsjeblieft stoppen met doen alsof je me moeder bent?! want dat ben je niet!'Bromde hij naar haar. Bjorn vondt het neit leuk om gekomandeert te worden en zekler niet door zijn zus. Wat dacht ze wel niet allemaal. 'Ga zelf een krijgen ofzo dan kan je daar voor zorgen, en daar de baas over spelen' hij trok zijn neus op 'bij mij lukt dat toch niet, dus verspil je tijd niet aan me' Hij keek weer weg en ging liggen.

Toen haar broertje een grote bek begon te krijgen was Safira hem zat. Ze sprong naar hem toe en haalde hem naar beneden. Ze pakte hem bij zijn nekvel en nam hem ff mee. "Nu hou je je grote bek. Ik heb aan tante beloofd dat ik je zou opvangen als zij er niet meer was. En ik pik het niet van je dat je zo tegen me praat." Ze was echt boos op hem. Ze zetten hem op de grond neer en keek hem boos en streng aan.

Bjorn wou weg springen toen safira hem pakte 'laat me los! kidnapper!, hoe durf je!. Laat me los!'Hij spartelde wild heen en weer en werdt nu pas echt boos. Hij bromde boos en zwiepte wild heen en weer in de bek van safira. 'ik hou me bek niet voor jouw!, en het boeit me niet want ik doe het toch1'Zei hij eigenwijs, nouja schreeuwde hij eigenwijs naar haar. Toen safira hem eindelijk op de grond zette klauwde hij naar haar. raak op haar neus. Bjorn grijnsde en sprong weg ''t zal je leren om aan bjorn te zitten!' Hij klom op een hoge rots steets hoger en hoger tot aan de punt. Hier kon safira al twee meter lang niet bij komen, en hier kon ze hem dus ook niet pakken. Bjorn grijnste even fel, en zij licht blauwen ogen leken licht te gezen.

Toen ze Bjorn neer zetten sloeg hij gelijk naar der. Ze had nu een kras op der neus. Voordat hij weg schoot gaf ze een tik zonder haar nagels uit te doen en brulde even erg naar hem. Ze dacht bij der zelf OMG nu weet ik hoe mijn moeder zich 1.5 jaar geleden voelde hij lijkt gewoon te veel op me. Bjorn klom weer naar boven nadat hij de tik had gehad van Safira. "Bjorn kom naar beneden dan praten we het uit!!!" Ze moest zich zo erg in houden om niet weer tegen hem uit te vallen.

bjorn keek eigenwijs naar zijn zus. Die klap op zijn rug ahd best wel pijn gedaan. Zijn zus zou er nog voor boeten! Hij keek haar boos aan en stak zijn tong uit 'hier kan je me toch niet pakken'! Hij blaasde wat en klauwde in de lucht. 'nee! ga jij maar lekker sorry zeggen tegen mij, ik hoef me nergens om te veronschuldigen' Hij liep wat over de rots en had een klein beekje gezien. Hmm mischien werdt dit wel zijn vaste plek, je had er drinken en geen last van anderen dieren. Hij grijnste even diep en vond het wel een geschikte plek. ook mooi voor later,zonder de andere. dacht hij.