Meet the tiger.

Magnetica sprong elegant vooruit en verplaatste haarzelf erg snel naar de Gehieme Vallei, ze wist van het bestaan van deze plek en hier kwam ze ook altijd tot rust of ging ze hier even afkoelen als ze boos of eenzaam was. Ze zuchtte even en keek toen naar de rode rozen, die aan het groeien waren maar de vooruitgang steeds goed zichtbaar is. Ze grijnsde even en hielt halt bij de roos, ze rook er even aan en een zoete maar lekkere geur drongen haar neusgaten binnen. Ze glimlachte, dat was iets wat ze niet snel liet zien maar omdat er niemand was durfde ze het te doen, snel begon ze weer keihard te rennen naar de andere bloemen van de Geheimen Vallei, die een eindje verderop stonden. Ze grijnsde bij het zien van nog meer bloemen, die groter en dus ook sterker waren. Ze stopte haar neus even in alle bloemen en snoof de geuren van de heerlijk ruikende bloemen op, ze zuchtte even toen ze klaar was en liep naar het midden van de plek, ze keek even naar de helderblauwe lucht die vol zat met allerlei wolken. Snel ging ze even liggen en rolde even, toen keek ze naar de lucht en haalde soms een figuur uit een wolk, even dacht ze dat ze haarzelf zag verbeeld in een wolk, met misschien wel alle toekomstige leden van de Naturium Tigers achter haar staan, schouder aan schouder met een sterke vriendschap. Ze zuchtte bij die gedachten en glimlachte even kort, toen ze ietswat geluid hoorde stond ze meteen op en binnenin haar mond hoorde je een zacht gegrom, maar niemand had dat kunnen horen want er was niemand bij haar of bij haar in de buurt. Ze ontblootte haar tanden ietswat, en stond klaar om te gaan aanvallen als het nodig zou zijn, zelf was ze sterk en best wel gespierd voor een tijgerin, waar ze natuurlijk best wel trots op was want ze had er haar hele leven al voor moeten trainen, trainen en nog eens trainen totdat was zoals ze nu is

[Only me and Kira.]

Kira Liep in een nieuwe omgeving. Dit deel had ze nog niet gezien van TF. Ze rook wat geuren maar echt veel boeiends was het niet. Ze had al wel wat tijgers in dit gebied ontmoet, al wist ze nog niet echt wat ze er over moest denken. Ze wist dat er troepen waren in dit gebied maar nog geen één stond haar echt aan. Ze kwamen in de buurt maar of het iets was dat ze zocht? Zij zelf wist het niet eens. Zou ze wel in een nieuwe troep willen? Al die verantwoordelijkheden die je kon krijgen. Alleen op pad klonk nu als muziek in haar oren. Met haar poten shockten ze door. De omgeving werd steed vrolijker, meer bloemen vrolijke vogels. Waar was ze eerst dat ene verschrikkelijk romantische waterval en nu een vage omgeving waar alles rustig en vredig leek te leven. Kira hield niet van dat alles vredig moest zijn. Ze was ook opgevoed in een neutraal slechte Troep die geleid werd door haar ouders buiten het gebied. Ze was een Alfawelp en kon dus de troep overnemen als ze was gebleven en niet voor haar zelf was weg gegaan. Ze was veel getraint voor het jagen en beschermen van de troep en het uitschakelen van zwakkelingen natuurlijk. Al kreeg ze van het laaste niet bar veel mee. Maar waarom zou je blijven als veel toch weg zou zijn. Kira werd licht agressief toen ze dacht aan de nachten voor dat ze weg ging. Veel had ze achter zich gelaten atans dat probeerde ze, maar het zou haar uit eindelijk altijd blijven volgen. Ag zo lang ik daar niet meer ben en nu een nieuw leven heb is het goed.

Kira liep langs wat rozen op. Een geur kwam langs en het kwam niet van de rozen af. Nee dit was een tijger een onbekende zelfs. Licht grijnsde Kira, een goedzakje zou nu goed van pas komen. Niet vaak was Kira vrolijk als er nieuwe tijgers waren. Het was in dit gebied tot nu toe maar één keer gebeurt dat iemand haar vrolijk tegen kwam en dat was Sham. Maar als hij niet uit keek en wist hoe ze was zou dat ook snel veranderen. Kira besloot de geur achterna te gaan. Het ging een aardig eind door maar, Kira ging niet sneller lopen. Vroeg of laat zou ze de tijger of tijgerin tegen komen. De geur werd in maten sterker voor zo goed Kira kon ruiken ze was immers niet zo'n vierpoten tweebeners slaaf. Die dingen konden er goed ruiken. Haar achtervolging of hoe je het kon noemen werd uiteindelijk beloond met een tijgerin. Ze stond in een aardig aanvallende houding. Veel verschil kwa grote had ze niet met de tijgerin. Ze zag er wel wat ouder uit maar, Kira was ook best groot. Natuurlijk was er altijd wel een tijger die groter was maar met deze scheelde het erg weinig. Kira grijnsde vechten? Of was dit haar begroeting? Ag wat boeide het ze zou geen gevecht uit de weg gaan of dat ding moest ineens van gedachten veranderen en neutraal doen. Het leek niet echt op een puur goedzakje die hadden niet veel lef om gelijk voor de aanvallende houding te kiezen. Met een opgetrokken wenkbrauw liep Kira zo door dat ze voor het poezenbeest voor haar ook te zien was. Haar houding was neutraal en emotieloos. Ze wilde wel eens zien wat die tijgering zou doen als ze met zo'n houding aankwam. Al zou die snel slechter kunnen gaan veranderen.

Ze rook de geur steeds beter en toen ze een witte, maar bijna even grote tijgerin zag aankomen gingen haar wenkbrauwen ietswat omhoog en schraapte de tijgerin haar keel. 'Wel wel,' sprak ze ietsjes met een grom en een toon in haar stem, terwijl ze die toon eigenlijk nooit deed. Ze grijnsde even en keek de tijgerin aan, zonder een enkele uitdrukking uit te drukken. Ze grijnsde breed en toen de tijgerin dichterbij kwam verbaasde het haar ietswat, ja, ze was neutraal maar week naar de goede kant, maar in dit soort situatie's moest ze wel zo doen omdat ze anders niet serieus genomen werd, en meteen als een goedzakje beloond worden, terwijl ze eigenlijk geen echte goedzak was maar neutraal. Nogmaals schraapte ze haar keel even, klaar om iets te zeggen tegen de witte tijgerin. 'Heb je deze plek net pas ondekt?' vroeg de tijgerin grijnzend en haar staart ging rustig heen en weer, de tijgerin was zo te zien ook niet bang, anders zou ze nu wel weg gevlucht zijn want als Magnetica je aankeek met haar waarschuwende - of hoe je het ook noemen kan - blik gingen de meesten vluchten, uit de angst dat ze gepakt werden door de tijgerin en dan dood waren of iets anders.

[Niet zoveel inspi meer..]

Een beetje verwacht begon de tijgerin te praten. Kira grijsde licht, haar toon was met een lichte grom aangelegd. Als ze wilde vechten graag. Kira hield er niet van als er met een grom gepraat tegen haar werd en vooral niet als dat de eerste woorden waren. Die tijgerin dacht zeker dat ze beter was of zoiets. Moet ze zich eerst maar bewijzen. Van uit haar gedrag zou ze niet een puur slechte tijgerin zijn die was al gelijk op vechten af gegaan of had een opmerking gemaakt waardoor ze onderdanig leek. Maar een goedzakje ook niet. Neutraal? bedacht Kira in haar hoofd. Maar van welke kant neutraal de goede of slechte. De goede waren zwak met iets pit, ze waren dus net iets beter als goedzakjes. Daarentegen was neutraal richting slecht al een heel stuk beter. Al was het puur slechte kwa kracht en macht het best maar niet iets waar Kira voor zou kiezen. Met haar humeur veranderingen was het neutraal slechte het beste. Kira had nog steeds niets gezecht waarop de oranjeachtige tijgerin verder begon te babbelen. 'Heb je deze plek net pas ontdekt?' Zij de tijgerin met een grijs. Whut? moest dit een angstigevraag zijn? Moest ze nu gaan bibberen op haar poten. Waarom grijnsde ze? Het kwam iets idoot over. ''En wat is dat dan weer voor vraag?'' zij Kira met een kille stem. Haar stem was er vrouwelijk maar kon dodelijk overkomen. Eigenlijk had ze verwacht dat de tijgerin iets zou zeggen van en jij bent, zeg me wie je bent, wat kom je doen die zooi. Licht rook ze toch ook de geur van Azar, hadden die elkaar ontmoet? ''Laat me raden je komt hier op deze verschrikkelijk over vrolijke plek voor je partner of niet?'' En als dat zo was was er misschien nog wel iets om te verpesten. Ag wat boeide haar die tijgerin nou ze kende haar niet eens. Kira merkte licht dat ze gevoelloos werd. Had ze tijdens haar reis deze kant op nou zo'n koud hart gekregen? Ze was de laaste tijd wel er vaan chagrijnig. Haar gedachtes dwaalde af maar ze richten zich toch weer op de tijgerin.

Toen de tijgerin dichterbij kwam rolde ze even met haar ogen en luisterde aandachtig naar wat ze zei. 'Dus is een rust-plaats, en géén maar ook zeker geen partner-achtig-iets,' zei ze ietswat vriendelijker zonder de grom in haar stem zittend. Ze zuchtte even en rustig ging haar staart heen en weer. 'Owja, nog over die vraag; Ik weet niet wat voor vraag hoor, een gewone? Is dat mogelijk soms?' zei ze nogsteeds een beetje normaal, maar wel iets in haar stem zittend zodat ze zeker geen lafaard leek, ookal was ze dat nieteens maargoed. Ze keek naar de tijgerin, ze had eigenlijk iets willen zeggen van: 'Hey witte!' ofzo, maar dat vondt ze nogal gek en raar klinken, en het paste zo te zien totaal niet bij de tijgerin want ze leek net op haar, een soort evenbeeld vanaf de buitenkant maar dan in het wit, maar natuurlijk was het niet echt zo maar Magnetica had meestal wel zin in een geintje of om een lolletje te trappen of iets dergelijks.

[FF geen inspi meer hoor, ff denken.. xD]